DIECEZJA SIEDLECKA
4 lipca 2025 r. Imieniny obchodzą: Elbieta, Malwina, Teodor
Czytania: (Rdz 23,1-4.19.24,1-8.10.48.59.62-67); (Ps 106,1-5); Aklamacja (Mt 9,12b.13b)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Pomnik Asłanowicza odrestaurowany
Uroczystość odpustowa i festyn rodzinny w sanktuarium Matki Bożej /WIDEO/
Parafie z diecezji siedleckiej na ogólnopolskich zawodach Liturgicznej Służby Ołtarza
Tomasz Madoń, prezes PKS, odwołany. Jego funkcję przejął Ryszard Szczygieł
Setne urodziny „Szarotki”. Stefania Gelo uhonorowana przez żołnierzy 5MBOT
CIC tylko w Warszawie
Marcin Celiński w audycji O Tym Się Mówi zapowiada walkę o dobre imię /AUDIO/
Radiowa Niedziela - 6 lipca
Śmierć w ogniu
Niezwykli goście w siedzibie Katolickiego Radia Podlasie
Konkurs „Papież Franciszek w oczach dzieci”
CZWARTEK, 28 MAJA JEZUSA CHRYSTUSA, NAJWYŻSZEGO I WIECZNEGO KAPŁANA (2015-05-28 07:05:59)
Mk 14,22-25 Bierzcie, to jest Ciało moje. (Mk 14,22) Czy uczestniczyłeś kiedyś we Mszy świętej połączonej z udzielaniem święceń kapłańskich? To bardzo wzruszający moment, kiedy podczas Modlitwy eucharystycznej neoprezbiter po raz pierwszy bierze do ręki Hostię i wypowiada nad nią słowa: „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: to jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane”. Być może wielokrotnie powtarzał te słowa już wcześniej, czytając Ewangelię, katechizując, przygotowując się do sprawowania posługi. Teraz jednak mają one zupełnie inny wymiar. Chleb rzeczywiście staje się Ciałem Jezusa. Czas i przestrzeń przestają się liczyć. Uobecnia się dla nas ofiara Jezusa i Jego zmartwychwstanie. On sam karmi nas swoim Ciałem, jak nakarmił nim uczniów w Wieczerniku.
Mk 14,22-25
Bierzcie, to jest Ciało moje. (Mk 14,22)
Czy uczestniczyłeś kiedyś we Mszy świętej połączonej z udzielaniem święceń kapłańskich? To bardzo wzruszający moment, kiedy podczas Modlitwy eucharystycznej neoprezbiter po raz pierwszy bierze do ręki Hostię i wypowiada nad nią słowa: „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: to jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane”. Być może wielokrotnie powtarzał te słowa już wcześniej, czytając Ewangelię, katechizując, przygotowując się do sprawowania posługi. Teraz jednak mają one zupełnie inny wymiar. Chleb rzeczywiście staje się Ciałem Jezusa. Czas i przestrzeń przestają się liczyć. Uobecnia się dla nas ofiara Jezusa i Jego zmartwychwstanie. On sam karmi nas swoim Ciałem, jak nakarmił nim uczniów w Wieczerniku.
Jezus Chrystus, arcykapłan Nowego Przymierza, który raz jeden złożył za nas wszystkich doskonałą ofiarę z samego siebie, w szczególny sposób dzieli się swoim kapłaństwem z tymi, których wybiera. Czyni to, aby Jego ofiara mogła być dostępna dla nas, których dzielą od niej tysiące lat i kilometrów. Przez nich chce głosić nam słowo i sprawować sakramenty. Przez nich chce nas uświęcać. W Wielki Czwartek wspominamy Ostatnią Wieczerzę w atmosferze powagi, w kontekście nadchodzącej męki Jezusa. Dziś spoglądamy na nią już z perspektywy zmartwychwstania. Możemy bez przeszkód cieszyć się tym, że wciąż wśród nas znajdują się ludzie gotowi odpowiedzieć na wezwanie Jezusa do poświęcenia się wyłącznej służbie Ewangelii. To jest ich dzień, w którym szczególnie należy im się nasza modlitwa i wdzięczność. Możemy dziękować Jezusowi, który składa niepojęte dary w ręce słabych, grzesznych ludzi, ufając, że nie zmarnują tego ani oni sami, ani my wszyscy. Zjednoczmy się dziś w modlitwie za kapłanów – świętych i oddanych, chwiejących się pod ciężarem tej posługi, a także za tych, którzy z różnych powodów nie stają już przy ołtarzu Pana. On ma moc podtrzymać, zbawić i uświęcić wszystkich. Jemu, Najwyższemu i Wiecznemu Kapłanowi, niech będzie chwała. „Panie Jezu, dziękujemy Ci za Twoją jedyną ofiarę, która dała nam zbawienie. Dziękujemy Ci też za wszystkich, z którymi w szczególny sposób dzielisz się swoim kapłaństwem. Prowadź ich do świętości dla dobra Twojego ludu.” Jr 31,31-34 albo Hbr 10,11-18 Ps 110,1-3 (Słowo wśród nas, 2015)
Jezus Chrystus, arcykapłan Nowego Przymierza, który raz jeden złożył za nas wszystkich doskonałą ofiarę z samego siebie, w szczególny sposób dzieli się swoim kapłaństwem z tymi, których wybiera. Czyni to, aby Jego ofiara mogła być dostępna dla nas, których dzielą od niej tysiące lat i kilometrów. Przez nich chce głosić nam słowo i sprawować sakramenty. Przez nich chce nas uświęcać.
W Wielki Czwartek wspominamy Ostatnią Wieczerzę w atmosferze powagi, w kontekście nadchodzącej męki Jezusa. Dziś spoglądamy na nią już z perspektywy zmartwychwstania. Możemy bez przeszkód cieszyć się tym, że wciąż wśród nas znajdują się ludzie gotowi odpowiedzieć na wezwanie Jezusa do poświęcenia się wyłącznej służbie Ewangelii. To jest ich dzień, w którym szczególnie należy im się nasza modlitwa i wdzięczność. Możemy dziękować Jezusowi, który składa niepojęte dary w ręce słabych, grzesznych ludzi, ufając, że nie zmarnują tego ani oni sami, ani my wszyscy.
Zjednoczmy się dziś w modlitwie za kapłanów – świętych i oddanych, chwiejących się pod ciężarem tej posługi, a także za tych, którzy z różnych powodów nie stają już przy ołtarzu Pana. On ma moc podtrzymać, zbawić i uświęcić wszystkich. Jemu, Najwyższemu i Wiecznemu Kapłanowi, niech będzie chwała.
„Panie Jezu, dziękujemy Ci za Twoją jedyną ofiarę, która dała nam zbawienie. Dziękujemy Ci też za wszystkich, z którymi w szczególny sposób dzielisz się swoim kapłaństwem. Prowadź ich do świętości dla dobra Twojego ludu.”
Jr 31,31-34
albo
Hbr 10,11-18
Ps 110,1-3
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
