Zostaniemy przemienieni na końcu czasów, kiedy Jezus powróci w chwale. Oprócz nadziei na przemienienie, o którym mówi dzisiejszy tekst, możemy także ulegać stopniowej przemianie dzień za dniem – jeśli będziemy wsłuchiwać się w słowa Boga wypowiedziane na górze Tabor: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!” (Mk 9,7). Kiedy bowiem w ciszy słuchamy głosu Jezusa, spływa na nas Jego chwała. Jego słowo przemienia nasze serca. Jego miłość rozświetla nasze oczy. Jego obecność pomaga nam podnieść głowę.

Przesłanie dzisiejszego święta niesie nam wspaniałą nadzieję! Najlepsze, co możemy zrobić, to pójść za tym, co nieśmiało wyjąkał św. Piotr – postawić namiot dla uczczenia tego, co Bóg dla nas uczynił. Wspominanie minionych łask jest rzeczą słuszną. Ale Bóg ma dla nas o wiele więcej. Chce, abyśmy wraz z Nim wyruszyli ku przyszłości. Chce zaprosić nas na drogę miłości – przez krzyż do zmartwychwstałego życia, obiecanego nam wszystkim.

Słuchaj więc dziś Jezusa. Próbuj wychwycić Jego cichy, subtelny głos na modlitwie, w pięknie przyrody, w wydarzeniach dnia. Słuchaj Go, a On cię podniesie!

„Jezu, ukaż mi dziś swoją chwałę! Niech Twoja miłość dotknie mnie i przemieni.”

Dn 7.9-10.13-14 albo

2 P 1,16-19

Ps 97,1-2.5-6.9

(Słowo wśród nas, 2015)