DIECEZJA SIEDLECKA
26 kwietnia 2024 r. Imieniny obchodzą: Maria, Marcelina, Marzena
Czytania: (Dz 13,26-33); (Ps 2,6-11); Aklamacja (J 14,6)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Weekend w regionie
Audycja „Porozmawiajmy jak ludzie” na antenie KRP /zapowiedź/
Przygotowania do jubileuszu wizyty Papieża Polaka w Siedlcach
Biała Podlaska: modlitwa o uzdrowienie i uwolnienie przez wstawiennictwo św. Michała Archanioła
Sukces na Mistrzostwach Świata! Czołówka należy do zespołu z Garwolina
Radiowa Niedziela 28 kwietnia
Branżowe Centrum Umiejętności w Łukowie. Wyjątkowe miejsce na mapie kraju
Diecezjalny Konkurs Recytatorski „Pamięci Jana Pawła II” w Mokobodach
Koncert z okazji 10. rocznicy kanonizacji Jana Pawła II
Felieton Adama Białczaka – 25 kwietnia 2024 /POSŁUCHAJ/
Msza św. w intencji beatyfikacji biskupa Ignacego Świrskiego
WTOREK, 30 GRUDNIA (2014-12-29 21:12:19)
Łk 2,36-40 Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. (Łk 2,37) Łukaszowa charakterystyka Anny – prawdziwej córy Syjonu – zaprasza nas do refleksji nad tym, jak kolosalne znaczenie miało dla Izraela przyjście Jezusa na świat. Opowiadając o Annie, Łukasz dał swoim pogańskim, czyli nieznającym historii Izraela adresatom, pewien wgląd w Boży plan zbawienia realizujący się w dziejach narodu wybranego. Fakt, że była ona „bardzo podeszła w latach” (Łk 2,36) i spędzała życie na modlitwie, jest nawiązaniem do wielu stuleci, w ciągu których Żydzi przygotowywali się z tęsknotą na przyjście Mesjasza – stuleci spędzonych na modlitwie, błaganiach i w wierności prawu Bożemu.
Łk 2,36-40
Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. (Łk 2,37)
Łukaszowa charakterystyka Anny – prawdziwej córy Syjonu – zaprasza nas do refleksji nad tym, jak kolosalne znaczenie miało dla Izraela przyjście Jezusa na świat. Opowiadając o Annie, Łukasz dał swoim pogańskim, czyli nieznającym historii Izraela adresatom, pewien wgląd w Boży plan zbawienia realizujący się w dziejach narodu wybranego. Fakt, że była ona „bardzo podeszła w latach” (Łk 2,36) i spędzała życie na modlitwie, jest nawiązaniem do wielu stuleci, w ciągu których Żydzi przygotowywali się z tęsknotą na przyjście Mesjasza – stuleci spędzonych na modlitwie, błaganiach i w wierności prawu Bożemu.
Strata męża po zaledwie siedmiu latach małżeństwa musiała być dla Anny bardzo bolesna. Czuła się samotna i opuszczona. W starożytności kobiety niezamężne, a zwłaszcza wdowy, były często lekceważone i nikt się o nie nie troszczył. Wyróżniając Annę, Bóg ukazuje, że przy wyborze swoich świadków nie kieruje się ich statusem społecznym! Pomimo trudnego życia Anna nie była osobą rozgoryczoną. Znajdowała pociechę, otwierając serce przed Bogiem na modlitwie. „Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą” (Łk 2,37). Ta kobieta niezwykłej wiary zamiast ubolewać nad swoim trudnym życiem, wypełniła je modlitwą błagalną o wybawienie Izraela. Bóg okazał szczególne względy swojej „prorokini” (Łk 2,36), obdarzając ją łaską rozpoznania przychodzącego Mesjasza. Anna jest też przykładem dla nas. Jej cierpliwość i wytrwałość ukazują tęsknotę ludzkiego serca, które pragnie zbawienia. Czy czujesz się czasem bezużyteczny, opuszczony i nieważny dla Boga? Prawda jest zupełnie inna. Jeśli zwrócisz się do Boga, jak to czyniła Anna, On obdarzy cię swoją łaską. Dlatego powierz Mu swoje troski. Oddaj Mu chwałę i módl się o wybawienie Jego ludu. Tak czyniąc, staniesz się świadkiem Bożej obecności pośród nas. Bóg napełni twoje życie nadzieją, jakiej nie da ci nikt inny na świecie. „Panie, oddaję Ci moje życie. Pragnę wraz ze wszystkimi świętymi budować Twoje królestwo.” 1 J 2,12-17 Ps 96,7-10 (Słowo wśród nas, 2014)
Strata męża po zaledwie siedmiu latach małżeństwa musiała być dla Anny bardzo bolesna. Czuła się samotna i opuszczona. W starożytności kobiety niezamężne, a zwłaszcza wdowy, były często lekceważone i nikt się o nie nie troszczył. Wyróżniając Annę, Bóg ukazuje, że przy wyborze swoich świadków nie kieruje się ich statusem społecznym!
Pomimo trudnego życia Anna nie była osobą rozgoryczoną. Znajdowała pociechę, otwierając serce przed Bogiem na modlitwie. „Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą” (Łk 2,37). Ta kobieta niezwykłej wiary zamiast ubolewać nad swoim trudnym życiem, wypełniła je modlitwą błagalną o wybawienie Izraela. Bóg okazał szczególne względy swojej „prorokini” (Łk 2,36), obdarzając ją łaską rozpoznania przychodzącego Mesjasza.
Anna jest też przykładem dla nas. Jej cierpliwość i wytrwałość ukazują tęsknotę ludzkiego serca, które pragnie zbawienia. Czy czujesz się czasem bezużyteczny, opuszczony i nieważny dla Boga? Prawda jest zupełnie inna. Jeśli zwrócisz się do Boga, jak to czyniła Anna, On obdarzy cię swoją łaską. Dlatego powierz Mu swoje troski. Oddaj Mu chwałę i módl się o wybawienie Jego ludu. Tak czyniąc, staniesz się świadkiem Bożej obecności pośród nas. Bóg napełni twoje życie nadzieją, jakiej nie da ci nikt inny na świecie.
„Panie, oddaję Ci moje życie. Pragnę wraz ze wszystkimi świętymi budować Twoje królestwo.”
1 J 2,12-17
Ps 96,7-10
(Słowo wśród nas, 2014)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
