O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje.

Słyszałem kiedyś świadectwo pewnego człowieka. Opowiadał, Ĺźe jako młody człowiek, zbuntowany, niechętnie wtedy nastawiony do Boga i do wiary – znalazł się w szpitalu. Którejś nocy, na łóĹźko obok, przywieziono dziewiętnastolatka, przez następne dni był nieprzytomny. Najczęściej odwiedzali go matka i policja. Jak się okazało prowadził po pijanemu i spowodował wypadek. Z 5-ga jadących przyjaciół tylko on przeĹźył. Gliniarz mówił, Ĺźe alkoholu we krwi miał na półtora piwa. Matka, kiedy przychodziła, obmywała mu spoconą twarz i siadała z róĹźańcem przy łóĹźku. Cały czas się modliła. Byłem wtedy w drugiej klasie liceum i strasznie mnie to denerwowało. Kobieta odmawiała róĹźaniec szeptem, ale słyszalnie. Doprowadzało mnie to do szału. Sam byłem po niezawinionym wypadku, traciłem wzrok, w nieskończoność czekałem na neurochirurga. Nikt nie chciał mi powiedzieć, Ĺźe wszystko będzie dobrze, a ona urządzała sobie publiczne naboĹźeństwa za kogoś, kto nie wiadomo czy lepiej dla niego Ĺźeby Ĺźył czy umarł. Chciałem to przerwać, ale byłem za bardzo tchórzliwy, Ĺźeby wprost poprosić o ciszę. Wypaliłem więc w końcu:

Wiem, że modli się Pani za syna, ale o co się Pani właściwie modli?

Odpowiedziała mi z nadprzyrodzonym spokojem:

Naprawdę nie wiem o co się dla niego modlić, ale Pan Bóg wie.

Dziś kiedy wspominam tamtą sytuację to wiem. Ona wiedziała jak się modlić - wiedziała, Ĺźe tylko Bóg moĹźe rozpoznać, co jest chlebem, a co kamieniem dla jej dziecka. Modliła się po prostu za nie.